วิชาประวัติศาสตร์

ประวัติศาสตร์ หมายถึง
    - การศึกษาอดีตในช่วงหนึ่งหรือสมัยหนึ่ง
    - เรื่องราวเกี่ยวกับสังคมมนุษย์
    - มีเหตุผลและถูกต้องตามความจริงโดยปราศจากอคติแล้ว  
    - ผ่านวิธีการตรวจสอบข้อเท็จจริง
เฮโรโดตัส (Herodotus ชาวกรีก : 484 – 425 ก่อน ค.ศ.)
    - บิดาแห่งวิชาประวัติศาสตร์
    - บัญญัติคำว่า ประวัติศาสตร์ (History) เป็นภาษากรีก : Historiai แปลว่า ไต่สวน สืบสวน
- ผู้วางรากฐานความรู้ทางประวัติศาสตร์ พัฒนาไปสู่ “วิธีการทาง  ประวัติศาสตร์”
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ : บิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย
 
   คุณสมบัติของนักประวัติศาสตร์
 
1.       มีความเป็นกลาง (Objectiveness or Objectivity)
2.       มีความคิดที่เป็นประวัติศาสตร์ (Historical thinking)
3.       มีความถูกต้องแม่นยำ (Accurary)
4.       มีความเป็นระเบียบในการจัดเก็บและบันทึกข้อมูล (Love of order)
5.       มีลำดับการทำงานที่เป็นตรรกะ(เหตุผล) (Logic)
6.       มีความซื่อสัตย์ในการแสวงหาข้อเท็จจริง (Honesty)
7.       มีความระมัดระวังในการใช้หลักฐาน (Self-awareness)
8.       มีจินตนาการ (Historical imagination)
 การนับศักราชสากล